شناسایی و ارزیابی دقیق نواحی آب و هوایی استان اصفهان از دیدگاه آسایش اقلیم گردشگری

شرایط آب و هوایی در هر منطقه ای تابعی از تأثیر گذاری متغیرهای مختلف اقلیمی در آن منطقه است. شناسایی عوامل و عناصر اصلی سازنده اقلیم هر منطقه ای می تواند در تعیین پتانسیل های اقلیمی آن منطقه بسیار موثر واقع شود .استان اصفهان منطقه ای کوهپایه ایی در مرکز ایران است که با توجّه به تنوّع توپوگرافی، از توزیع متفاوت عناصر اقلیمی در سراسر پهنه ی استان برخوردار می باشد. در راستای تبیین دقیق نواحی اقلیمی این استان، روش های تحلیل مولفه های اصلی و تحلیل خوشه ای مورد استفاده قرار گرفته است. بدین منظور تعداد 25 متغیر اقلیمی از 12 ایستگاه همدید استان انتخاب گردید. بررسی عناصر اقلیمی بر اساس تحلیل مولفه های اصلی نشان داد که اقلیم استان ساخته پنج مولفه (بارش، دمایی، آسمان صاف و آفتابی، بادی - غباری و گرمایی - رطوبت) است که این مولفه ها 95 درصد پراش داده ها را تبیین می کند. مولفه های یاد شده، استان اصفهان را به چهار ناحیه اقلیمی (گرم و خشک و بیابانی، نیمه خشک، کوهستانی و سرد و کوهستانی و نیمه سرد) تقسیم می کند. همچنین با استفاده از شاخصpet به ارزیابی و مقایسه اقلیم آسایش ایستگاهِ نماینده ی هر ناحیه ی اقلیمی در طول سال پرداخته شد. نتایج تحلیل ماهانه نشان می دهد، مناسب ترین زمان برای گردشگری به شهرهای خور و بیابانک و کاشان در ما های آوریل و سپتامبر است. این وضعیّت برای شهر اصفهان طولانی تر شده و در ماه های آوریل، می و اکتبر به وقوع می پیوندد؛ این در حالی است که گلپایگان به دلیل موقعیّت کوهستانی، شرایط بدون تنش فیزیولوژی را در فصل تابستان و در ماه های ژوئیه و آگوست تجربه می کند.